පරසතු මලක් වූ මදාරා මල

සිසි කිරණ සීතලට 
මුව අසල දැවටි සඳ
මදාරා මල් සුවඳ 
පවනක්ව දැනුණ ලෙද....
මදාර රොන් තුහින
දුරක සිට ඉසින බව
නිශා යම තරුවක්ව 
හිත් අහසෙ ලිවූ නුඹ..

පියාපත් සිඳ දැමුව
අඳුරු කඳු ශිඛර මැද
මං මුලා වූ දෙනෙත්
තරු ඇසින් දු‍ටුව නුඹ
දුර අඳුරු අහස් ගඟ
රළු වලා සීඳ දැමුව
දෙව් ලොවෙන් ගිලිහි ගිය 
මදාරා මල් පියලි

සෙනේහය දෝර යන
නයන විල් ‍රැළි අතර
‍රැව් දිදී හස නගා
සැඟවිලා දඟ කරන.......

පැහැසරය - මුවග හස
නෙතු පියන් බොඳ කළද
වසන්තය අග පිපුණ
විසිරෙනා මකරන්ද
ලහිරු යන්තම් හැරී
දියත සිපගන්න සඳ.......
වැසුණු නෙතු විවර විය
නුඹය පරසතු කුසුම