වෙසක් සඳ සමග තිරුකේතීෂ්වරම්

හින්දු ආගම සහ ඒ සංස්කෘතිය කියන්නෙ  කියන්නෙ අපිට ඒ තරම් පුරුදු දෙයක් නෙමේනෙ. හින්දු ආගමේ දෙවිවරු ගොඩාක් ඉන්නව කියලත්, හින්දු ආගමික උත්සව කීපයක නමුත් ඇරෙන්න ඒ ගැන අපි දන්නෙ දේවල් අඩුයි.
ලංකාවෙ ප්‍රධාන හින්දු කෝවිල් කීපයක් තියනව. ඒ අතරින් ශිව දෙවියන්ට කැප කළ ප්‍රධාන කෝවිල් පහක් තියනව.
මන්නාරම - තිරුකේතීෂ්වරම්
ත්‍රිකුණාමලය - කෝනේශ්වරම්
හලාවත- මුන්නේශ්වරම්
නගුලේශ්වරම් - කීරිමලේ
තේනවරම්- දෙවුන්දර

මේ අතරින් මුන්නේශ්වරම් කෝවිල තියෙන්නෙ මම අවුරුදු විසි ගානක් ජීවත් වෙන පළාතෙ, පැයක විතර දුරින්. ඉතින් මම ආඩම්බරෙන් කියන්නෙ, එතෙන්ට මම දහ දොලොස් වතාවක්ම ගිහින් තියනව....... නෑ නෑ , එතෙන්ට මම මේ වෙනකම් ගිහින් නෑ. (කියන්නත් ලැජ්ජයි)

කොහොම හරි ,ගිය අවුරුද්දෙ දවසක යන්න පුලුවන් වුණා කොනේශ්වරම් බලන්න. වෙනස් සංස්කෘතියක්........ හොඳ වෙලාවට අපිත් එක්ක තව හින්දු කීප දෙනෙකුත් හිටිය නිසා එතන ගොඩක් දේවල් තේරුම් ගන්න පුලුවන් වුනා.

ඒ විදියට මගෙ  ලිස්ට් එකට තව තැනක් ගිය සතියෙ එකතු වුණා. ඒ මන්නාරමේ තිරුකේතීශ්වරම්.

http://www.mathagal.com/thiruketheeswaram-kovil/

 මන්නාරමේ ඉඳන් "ලංකාවට " ආපහු යද්දි , කලපුව හරහා යන පාර ඉවරවෙනවත් එක්කම තියනවා වම් පැත්තට පාරක්. ගූග්ල් සිතියමේ විදියට ඒක නම් කරලා තියෙන්නෙ නවත්කුලි- කරතිව්-මන්නාරම මාර්ගය කියල. ඒ පාර දිගේ පැය කාලක විතර දුරක් තමයි තියෙන්නෙ තිරුකේතීෂ්වරම් වලට. ඒ වගේම, මඩු පැත්තෙ ඉඳන් , වන්කාලයි වලට එද්දි දකුණු පැත්තට තියන පාරකින් හැරිලා යන්නත් පුළුවන් තිරුකේතීශ්වරම් වලට.

http://lk.geoview.info/enterance_of_thiruketheeswaram_temple,36596997p

දැන් නම් කෝච්චියෙනුත් තිරුකේෂ්වරම් යන්න පුළුවන්

http://www.dailynews.lk/?q=local/president-open-madu-road-thiruketheeswaram-railway-line

( නුගේගොඩ ඉඳලා  නාවලට යන්න, ගාලු පාරෙන් ඩුප්ලිකේශන් පාරට යන්න වගේ  ඉතා සරලව මම කිවුවට මේ පාරවල් ගැන, නොදන්න කෙනෙක්ට නම් ග්‍රීක් වගේ ඇති)

එහෙ ගිහින් ආවට පස්සෙ මම ඒ කෝවිල ගැන ටිකක් හොයල බැලුව.

ඉතිහාසය ගැන කතා කරද්දි කියන්නෙ මේ කෝවිල අවුරුදු 2400ක් විතර පැරණි සිද්ධස්ථානයක් කියල.
මේ කාලෙකට කලින් කෝවිල තිබුණ විදිය

http://thilakci.blogspot.com/2012/03/03_13.html

http://lankabhumi.org/tiruketeeswaram-2.htm

මේ කෝවිලේ නිර්මාණය සම්බන්ධව විවිධ පුරාවෘත පවතිනවා. එක් කතාවකට අනුව, තිරුකේතීෂ්වරම් නිර්මාණය කරලා තියෙන්නෙ, රාවණා රජුගෙ බිසවගේ පියා විසින්  ශිව දෙවියන් වැඳීම උදෙසා.
හින්දු ආගමේ එන දෙවි කෙනෙක් ලෙස සලකන "කේතු" හට ශිව දෙවියන් මුණ ගැසුණ ස්ථානය මෙය ලෙස සැලකීමද තවත් පුරාවෘතයක්. තිරුකේතීශ්වරම් ලෙසින් එක නම් වන්නේත් එලෙසින් ලු.

මමයි මගෙ යාලුවයි සති ගාණක් ඉඳල හිතාගෙන හිටියත් හරියටම එහෙ යන්න පුළුවන් වුණේ වෙසක් දවසට පස්සෙ දවසෙ. වෙසක් හඳත් එක්ක කෝවිලේ ෆොටෝ එකක් ගන්න මගෙ හිතේ ලොකු ආසාවක් තිබුණා. මන්නාරමට හඳ පායපු දවසට කොච්චර ලස්සනද කියල මම කලිනුත් ලියල තියනවනෙ.
මන්නාරම් පාළම මත හිඳ ලොබ්ටූලියාව දුටිමි

කෝවිලේ හිටිය පූජකයන් හැරුණාම වෙනත් කිසිම කෙනෙක් එදා කෝවිලේ හිටියෙ නෑ. තව එක්කෙනෙක් හිටියා. ෆොටෝ එකක් ගන්න හිතුණත්, ඒක වැ‍රැද්දක්ද කියල හරියටම දැනගෙන හිටියෙ නති නිසා ගත්තෙ නෑ. ඒ ගවයෙක්. කරේ මල් මාල දාපු, අං දෙක පාට වලින් පාට කරපු ගවයෙක්. ගවයා හින්දු ආගමේ ශිව දෙවියන්ගෙ සංඛේතයක්  නිසා තමයි ඒ විදියට සලකන්නෙ.

http://www.allposters.com/-sp/Bull-Decorated-for-Pongal-Festival-Mahabalipuram-Tamil-Nadu-India-Posters_i2694262_.htm

කෝවිලේ එදා තිබුණෙ පාළු ගතියක්. වැහි අන්දකාරෙකුත් එක්ක තිබුණ ඒ පාළු ගතිය මැකුවෙ , විටින් විට ඇවිල්ල ගිය මොණරුන් කීප දෙනෙක්. මොණරත් කතරගම දෙවියන්ගෙ වාහනය කියල සලකන නිසා, ඒ ෆොටෝ ගත්තෙත් නෑ මම.මොකද කවුරු හරි ඇවිල්ලා මොකක් හරි කිවුවොත් ඒවට උත්තර දෙන්න දන්නෙ නෑනෙ.  සරලව කියනව නම්, කෝවිල වටේ ගත්තු ෆොටෝ කීපයක් ඇරෙන්න , එදා ගත්තු ෆොටෝ එකක් නෑ. මේකෙ තියන ගොඩක් පින්තූර අන්තර් ජාලයෙන් හොයා ගත්තු ඒවා.

දැකලා තියනවා නේද හින්දු අය කෝවිලට ගිහින් එන වෙලාවට රතු පාට, සුදු පාට අලු නලළෙ ගාගෙන එනවා? එහෙත් තිබුනා, ඒ වගේ අලු බඳුන් දෙකක්, පාට දෙකෙන්ම. නළලෙ ගාලා බලන්න හිතුණත් එක පාරටම එහෙම කරන්න තරම් ශක්තියක් හිතට ආවෙ නෑ. ඒත්, අපි එහෙ ගිහින් ටික වෙලාවකින් ඉස්කෝලෙ ළමයි කීපදෙනෙක් ආවා කෝවිලට. ඒ ආව ගෑණු ළමයි කීපදෙනෙක් ඒ තිබුණ අළු නළලෙ ගාගෙන ගියා. ඒ කියන්නෙ එහෙම ගෑවට කවුරුත් බනින්නෙ නෑ කියන එකනෙ. මමයි යාළුවයිත් ඒව අරගෙන නළලෙ ගෑවා. මම යාලුවගෙ ඇන්දා, යාලුවා මගෙ ඇන්දා. අපිට හිතුන රටා වලට.

https://dushyapa.wordpress.com/2013/12/08/visit-to-mannar-island-and-around/

කෝවිලේ හැම තැනම තිබුණෙ දේව ප්‍රතිමා. ඒ රූප ගොඩාක් අතරින් අපි දන්න දෙවිවරු හිටියෙ කතරගම දෙවියො සහ ගණ දෙවියො. අනිත් දේව රූප, ප්‍රතිමා වල නම් කියවාගත්තත් ඒ බොහෝ දේව රූප වලට සිංහලෙන් කියන නම අපි දැනගෙන හිටියෙ නෑ.

ඒ වටේ ඇවිදලා අපි ආපහු එන්න ලෑස්ති වුණා. ඒ වෙද්දි සෙනග කීප දෙනෙක් ඇවිත් තිබුණා. ටික වෙලාවකින්, හොරණෑ, බෙර සද්ද ඇහෙන්න පටන් ගත්තා. 
හොඳ වෙලාවට, නොදැනගෙන වුණත් අපි දෙන්නා ගිහින් තිබුණෙ කෝවිලේ පූජාව වෙලාවට. 

ඒක පුදුමාකාර අත්දැකීමක්. ටික වෙලාවකින් මුලු කෝවිලම බෙර සද්දෙන්, නලා සද්දෙන් පිරිලා ගියා. හැමතැනම ඒ සද්දෙ දෝංකාර දෙනවා වගේ. යම්කිසි අද්භූත ගතියක් තියෙනවා වගේ, ඇත්තටම දෙවියෝ ඉන්නවා වගේ , කියල විස්තර කරන්න බැරි පරිසරයක් එතන මැවුණා. 
මිනිස්සු ගොඩක් ඉන්න කලබල දවසක නම් එහෙම දැනෙන එකක් නෑ. එදා හිටියෙ මිනිස්සු කීප දෙනෙක් නිසා වෙන්න ඇති, ඒ පාළු පරිසරයෙ, වැහි අන්දකාරෙත් එක්ක ඒ වගේ හැඟීමක් ආවෙ හිතට. වෙනත් ආගමක් ගැන මගෙ හිතේ භක්තියක් වගේ දෙයක් ඇති වෙලා තියෙන්නෙ අවස්තා කීපයකදි විතරයි. ( වෙනත් ආගම් වලට ගරු කිරීම ගැන නෙමේ මම කියන්නෙ,  භක්තිවන්ත හැඟීමක් ගැන) . 
එයින් එකක් අපේ පාසලේ කන්‍යාරාමයෙ පල්ලිය.පන්සලකට ගියා වගේ ශාන්ත හැඟීමක් හැමදාම මගෙ හිතට ගෙනාව ස්ථානයක් ඒ. 
අනිත් එක එදා තිරුකේශ්වරම් වලදි හිතට ආව ඒ අමුතු ගැඟීම.

ඒ වුණත් එදා ගිහින් මම කරපු හැමදේම "මොළේ තියන" දේවල් කියන්නත් බෑ. 

ඒ පූජාව ඉවර වෙලා හැමෝගෙම අතට මොකක් හරි සුදු පාට ද්‍රවයක් දුන්නා. ඒකෙන් මොකද්ද කරන්නෙ කියල හිතා ගන්න බැරුව මම වට පිට බලද්දි , ළඟ හිටපු පුංචි හින්දු ළමයෙක් ඒ ටික බොනව මම දැක්කා. මමත් ඒක යන්තම් කටේ ගාලා බැලුවා. 
මට ඒ වෙලාවෙ නම් සියලුම දෙවියන්ව සිහි වුණා. මොකද, ඒකෙ තිබුණෙ කිරි. කිරි කියන්නෙ පිටි කිරි නෙමේ, එළ කිරි. 
ජීවිතේටවත් එළ කිරි බොන්නෙ නැති මම කොහොමද ඒක බොන්නෙ........කොහොම හරි, හිමින් කටේ ගැවුණ ටික තියෙද්දි ඒ ටික අත දිගේ පෙරිලා යන්න සලස්වන්න මට පුළුවන් වුණා. 

සැනසුම් සුස්මක් හෙළලා මගෙ යාලුවා දිහා බලද්දි දැක්කෙ, ලස්සන සුදු මූණ කලු කරගෙන, ලස්සන නිල් පාට ඇස් දෙක රතු කරගෙන මාව ගිලින්න වගේ මං දිහා බලාගෙන හිටිය මගෙ යාළුවා. නියමිත මාත්‍රාවෙන් ගාණට බැණුම් ටික ලැබෙන බව දැනගෙන මම එළියට ආවා. හිතුවා වගේම ඒවා ටික ගාණට හම්බුණා. 
(එයා  මේක කියවන්නේ නැති වේවා කියල ප්‍රාර්ථනා කරගෙන ලියන්නෙ මේ)

එදා ආපහු එන ගමන්, අපි දෙන්නා වෙසක් කූඩු බලන්නත් ගියෙ නළලෙ ගාපු අර අලු පිටින්මයි. "හොඳට සිංහල කතා කරන , දෙමළ ගෑණු ළමයි දෙන්නෙක් " කියල දකින අය හිතන්න ඇති. ;-)

කොහොම හරි , එදා හඳ පෙනුනෙ නෑ, වැහි වලාකුලු තිබුණ නිසා. 

මේ මන්නාරමේ වෙසක්.