මගේ කැමරාව


      මොකද්ද ඔයාගෙ හොබි එක කියලා කවුරු හරි ඇහුවොත් මම මොනවා කියයි ද.. අනේ මන්දා.. ඉස්සර නම් මුද්දර එකතු කිරීම, පොත් කියවීම....
ඒත් දැන් ඒ ලිස්ට් එකට තව ගොඩාක් එකතු වෙලා.. මල් කැඩීම............ එතනින් ගියාම "ඡායාරූපකරණය" (ලොකු වචනයක් වගේ නේ?)


 ඒත් ඉතින් මට පහු ගිය දවස් වල සිදුරු කැමරාවක් වත් තිබුනෙ නෑ... ඇත්තම කිවුවොත් පොඩි කාලෙ ඉස්කෝලෙ ට්‍රිප් 1ක් යන්න අප්පච්චි අරන් දුන්න රුපියල් 1000 ක කොනිකා ද මොකද්ද කැමරාවෙන් පස්සෙ මට කවදාවත් කැමරාවක් තිබුනෙ නෑ... ඒත් ඉතින් මම කොහොම හරි ෆොටෝ ගැහුවා. දෙන්නටම කියලා නැන්දා අරන් දුන්න පොඩි fugifilm කැමරාව නංගි සින්නක්කරේටම ගත්තාට පස්සෙ, මම "යාලුවෙක්" ගෙ SONY cybershot කැමරාව පාවිච්චි කළා කාලයක්ම. "යාලුවා" නම් ඒකෙන් ෆොටෝස් 10ක් වත් ගහලා නැතුව ඇති. ඒක ඉතින් මගෙ වගේ තමයි තිබුනෙ. මේතියෙන්නෙ ඒකෙන් ගත්තු ෆොටෝස් දෙකක්.





කොහොම කොහොම හරි ගල්කිස්ස බීච් එකේ යාලුවො එක්ක ගහපු ක්‍රිකට් මැච් එකකින් පස්සෙ ඒ කැමරාවත් අවසන් ගමන් ගියා කැමරාව පිටින්ම මාව ‍රැළ්ලකට වැටිලා (තල්ලු කළාම වැටෙනවනෙ).... ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි මට සිදුරු කැමරාවක් වත් නැති තත්වෙකට පත් වුනේ.... 

ඒත් මම නම් සැලෙයි. අවුරුද්දක් විතර ප්ලෑන් ගැහුවා කැමරාවක් ගන්න. රුපියල් 40,000ක විතර එකකට තමයි ට්‍රයි කළේ... ඔහොම හීන බල බල ඉන්න්කොට මට ඉහලින් නියෝගයක් ආවා........... "එහාටත් නැති මෙහාටත් නැති කැමරාවක් ගන්නෙ නැතුව ගන්නවා හොඳ එකක්" ඔන්න ඔහොමයි සිඳු ට DSLR කැමරාවක් ගන්න අදහස පහල වුනේ....
ඒත් කෝ අප්පා ඕවට සල්ලි....? මම මගෙන් ඇහුවා
ඒව්ත් ප්‍රශ්නද... ඒකටනෙ ක්‍රෙඩිට් කාඩ් තියෙන්නෙ. මම ම මට උත්තර දුන්නා.....

කැමරාව ගේන dealer කොම්පැනියෙ තමයි මගෙ ‍ෆිට් එක නුවන් වැඩ කරන්නෙ... ‍ෆිට් එක වුනාට ඉස්කෝලෙන් අයින් වුනාට පස්සෙ දැකලා තිබුනෙත් නෑ.... "නුවෝ මට කැමරාවක් ගන්න ඕනා" ඔහොම තමයි මම පටන් ගත්තෙ.... ඔන්න සේරම හරි... 

මොන පිස්සුද.. සේරම වැරදෙන්න ගත්තෙ ඊට පස්සෙ. කැමරාව 95,000rs. ඒත් සේරම ගෙවලා ඉවර වෙද්දි ලස්සෙත් පනිනවා.. ඉතින් මොකද කරන්නෙ? credit limit එකම ලක්ෂයයි.බැංකුවට කෝල් කරලා බටර් පාරක් දාන්න හැදුවා... ම්ම්ම්හ්... හරි ගියෙ නෑ.... "දැන්මම ක්‍රෙඩිට් ලිමිට් වැඩි කරන්න විදියක් නෑ මිස්" බැංකුවෙ කෙල්ල ස්වීට් කටහඬකින් කිවුවා... නෑ නෑ මට වැඩි කරගන්න ඕනා කියලා අඬන්නයැ. ලක්ෂෙට වැඩියෙන් යන ටික අතින් දාගන්න තීරනය කළා... 1000ක් ක‍ටු කාලා ඒ සල්ලි ටිකත් හොයා ගත්තා......

ඔන්න ආයෙමත් නුවන් ට කෝල් එකක්
"නුවන් දැන් ඉතින් තියෙන්නෙ කැමරාව ගන්න විතරයි. හරි නේ ද?"

"හරි හරි... ඔයා හරි නම් අපිත් හරි..."

"කැමරාවෙ පාට මොකද්ද නුවන්?"

"කලු පාට.. ඇයි?"

"නෑ මම බැලුවෙ...ඒක ටිකක් girlish වුනා නම් හොඳයි වගේ..."

"එහෙනම් එන ගමන් කඩේකින් තරු ඉස්ටිකර් කොලේකුයි, බාබි ඩෝල්ස් ලා ඉන්න ඉස්ටිකර් කොලේකුයි අරන් එනවා කැමරාවෙ අලවලා දෙන්න" මම ඉතින් කට වහගත්තා...

"ඔයාට මේක අරන් දීලා මම හිතාගෙන ඉන්නෙ රස්සාවෙන් අස් වෙන්න" ඒ පාර නුවන් කියනවා..

"ඇයි ඒ?"

"මට පුලුවන් ද ඊට පස්සෙ එන ප්‍රශ්න වලට උත්තර දෙන්න.... ඕකෙ මැස්සෙක් වැහුවත් මට කෝල් කරලා අහයි ඇයි නුවන් මේකෙ මැස්සො වහන්නෙ කියලා... උස්ස්සගෙන ඉන්න බර වැඩි වෙලා බිම වැ‍ටුනොත් අහයි ඇයි නුවන් මේක බිම වැටෙන්නෙ කියලා...." 
බොරුවට තරහා වෙලා මම ෆෝන් එක තිබ්බා. ඇත්තට තරහ වෙන්න පුළුවන්ද කැමරාව ගන්නත් කලින්..


ඔන්න මම ගිය සිකුරාදා රෙඩි පිට ඉන්නවා ඒක ගන්න යන්න. නුවන් කියනවා "ඒක අපේ ෂෝ රූම් එකට ගෙනාව ගමන් මම ඔයාට කියන්නම්කො"
 මමත් බලන් ඉන්නවා කියනකම්. කියන පාටක් නෑ. මමම කෝල් කළා. 3.30 යි වෙලාව. නුවන් කියනවා "මේ දැන් තමයි කොල්ලුපිටියෙන් පිටත් වෙලා තියෙන්නෙ... ඉන්නවකො ඉවසලා..." ආයෙමත් මම ඉවසුවා. ඉවසීම ඉක්මවා යනකොට වෙලාව 5 යි. ආයෙ කොල් කළා නුවන් ට.... "තවම කොල්ලුපිටියෙ ලු"  කැමරාව අරන්බිම බඩ ගාගෙන එනවා ඇති කියලා හිතලා මම හිත හදා ගත්තා. 
බඩගගෙන ගෙන්නාපු කැමරාව දැන්නම් නුවන් ගෙ ෂෝ රූම් එකේ තියනවා...
ඒත් ඉතින් මම තවමත් කැමරාව ගත්තෙ නෑ... ගන්න යන්න හිතනකොටම වහිනවා.... හෙට නම් ගන්නවාමයි පීනලා හරි ගිහින්

Comments

  1. ඉහලින් ආපු නියෝගය නම් හරියටම හරි. ගන්නව නම් හොදම එකක් තමයි ගන්න ඔනෙ.

    ReplyDelete
  2. ඇත්ත. ගන්න එකේ හොදම එකක් ගන්න ඕනෙ. (හැබැයි පර්ස් එකට දරන්න පුලුවන් විදියට..)
    අර පලවෙනි ෆොටෝ එක නියමයි! ඒත් රාමුවක් දාන්න එපා. අම්මෙක්ගෙ ආදරය හිර වෙලා වගෙ දැනනවා...

    ReplyDelete

Post a Comment