කුස ට හිතෙන හැටි

පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම අහලා හිතේ ‍රැඳිලා  තිබුණ කලු සුදු කුස ජාතකයට පාට ලැබුණා මේ ලඟදි දවසක.
මගෙ ප්‍රියතම ගීත රචකයා, සහ ජ'පුරෙ අනිත් පීඨ වල මහාචාර්ය වරුන්ගෙන් මම වඩාත් ගරු කළ මහාචාර්ය වරයා හදිසියේම මගෙ ප්‍රියතම සිංහල චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂ වරයා බවට පත් වුණා.... 

එක එක විචාරකයන් එක එක විදියට "කුස - පබා" අර්ථකතනය කරනවා ඇති..... මගෙ වාසනාවට මම ඒ චිත්‍රපට විචාර එකක් වත් කියවන්නෙ නෑ..මොකද, එක පුද්ගලයෙක්ගෙ මතයක් කියවලා හෝ අහලා, මගෙ හිතේ ඇති වෙලා තියන පහන් හැඟීම නැති කරගන්න මම කැමති නෑ.  චිත්‍රපටය ගලාගෙන යනකොට දැකපු පුංචිම පුංචි දුර්වලතා එකක් හෝ දෙකක් තිබුණා. ඒත් ඒ ගැන මම හිතන්නෙවත් නැත්තෙ සුනිල් ආරියරත්න සර් එක්ක බලනකොට මම දන්න මෙලෝ හසරක් නැති නිසා සහ, මගෙ හිතම වශී කරගත්ත කුස පබා කාලෙකින් බලපු සර්ව පරිපූර්ණත්වයට ආසන්න වූ නිර්මාණයක් නිසා.................




සියලුම නළු නිළියන් පැහැදිලිවම ඒ චරිත වලට සාධාරණයක් කරලා තිබුණා. හිමාලි සයුරංගිගෙ හඬ, පූජා උමාශංකර් ට සාධාරණයක් කරලා තිබුණා. වෙන එකක් තියා මගෙ හිතේ ප්‍රසන්න හැඟීමක් නොතිබුණ රොශාන් රණවන දිහාත් වෙනස් විදියකට බලන්න මට පුළුවන් වුණා මේ චිත්‍රපටය නිසා... සංගීතය ගැන කතා කරන්නවත් හිතෙන්නෙ නෑ මට, මොකද ආපහු ආපහු චිත්‍රපටය බලන්න හිතෙනවා ඒ ගැන මතක් වෙද්දි. 


කතාව ගොඩ නැගීගෙන යනකොට මගෙ හිතට තදින්ම දැනුනු දෙයක් තමයි පබා ව බොරුවෙන් මුලා කිරීම ගැන කුස තැවෙන විදිය. ඇත්තටම ඒ ප්‍රයෝගය නම් සැර වැඩියි... ඒ ගැන හිතලා කුස කොයි තරම් නම් විඳවන්න ඇතිද....
ඒ ගැන හිතද්දීයි මේ කවිය ලියවුනේ..


මඳ මාරුතය සැලිලා පිණි පොකුරු මැදින්
සුවඳත් විසිරිලා නා මල් සුවඳ මුවින්
‍රැ තුන් යාමයේ මා වෙත බැඳී පෙමින්
මන මත් වුණා නුඹෙ රූ සිරි දකිනු රිසින්


රන් වන් තුනු සපුව නෙත නොගැටෙනා නිසා
දෑඟිලි තුඩග පමණක් දිටි රුසිරු සොබා
මුව මත සුවඳ රඳවා නුඹ  ‍රැයක් පුරා
අරුණට කළින් රහසෙම මා  දමා ගියා

සිත ළඟ තුරුලු වුණ නා මල් සුවඳ පුරා

නුඹ පෑ සෙනෙහසට නෙත් විල පිරී ගියා

කිංකිණි සිනා ඇසුනා හදවතම දවා

කුමරිය බලා හිඳිනෙමි තරු නැගෙන තුරා

පුන් සඳ මැකී යන විට අරුණට ඉඩ දී

සඳ බැස ගොසිනි යහනත හැඩ කළ ලං වී

නුඹෙ මුදු සුවඳ පමණක් සිත තුළ පැටලී

දහවල කළුවරයි නුඹ ලඟ නැති විටදී

ජයපති කුමරුවන් රුව සිහි තබාගෙන

නුඹෙ දෙනෙතින් ගලන සෙනෙහස් සිනා පොද

සිතුවම් මවන සඳ මා සිත වෙලාගෙන

මුවගින් සිනාසෙමි හදවත හඬන සඳ