සදාකාලික කව

ඈත නිල් වන් 
අහස් කුළු මත
රහසෙ ඉපදුන
වැහි බිඳුව නුඹ

මෑත පොළොවෙහි 
පරව යන්නට
පණ ගැහුණ 
මල් පියල්ලෙකි මම

සා පිපාසෙන්
පීඩිතව ගිය
දුක් දැරූ 
මහ පොළොව
ළඟ මම

පණ ලැබූයෙමි 
මටත් රහසෙම
නුඹේ සිහිලට 
ලොබෙන් බැ‍ඳෙමින

සිහින ඇතිරූ
පවුරු සතකින්
ගලා ආ මුතු 
තුෂර බිඳ නුඹ

මගේ ජීවන
සුසුම් ගලපන
නොසි‍ඳෙනා දිය
උල්පතයි නුඹ....




Comments

  1. ලෝකයේ මේ කොණ ටික කලක් පාළුවට තිබ්බා සිඳු !

    ReplyDelete
    Replies
    1. මට නම් මතක මුලු ලෝකෙම පාලුවට ගිහින් තිබුණා වගේ. :D

      Delete
  2. මේකට සදාකාලික කව කියලා මාතෘකාව දැම්මේ ඇයි කියලා මම කල්පනා කලේ "නුඹ" කියලා නොදා.

    හැබැයි කල්පනා කරලා බැලුවාම මේක සදාකාලික කවක් වෙනවා නම් හොඳයි තමයි.

    ReplyDelete
  3. අදයි මේ පැත්තට ගොඩවැදුනේ.
    හිතට දැනෙන වචන පෙළක්.ලස්සනයි.

    ReplyDelete
  4. ලෝකයේ කොණ කොනකටම විසි වේගෙන ආවේ,,,ඔහොම විසි වෙන්න දෙන්න එපෝ

    ReplyDelete
  5. After a long long time!I don't know where those ideas spring from. Very reflective poem. You always give me a thought to ponder on.

    ReplyDelete
  6. අදමයි ආවේ මේ පැත්තට.. ලස්සන කවි පද ටික. දිගටම ලියන්න. ජය වේ!

    ReplyDelete

Post a Comment