මගෙ යාලුවා ඩෙනිස්

අවුරුද්දක් ගත වුණා දන්නෙම නැතුව. ඒ අවුරුද්ද පුරාම නිදි බර වෙලා ඇස් පියාන උන්න හිත හෙමින් හෙමින් නිදි ගැට කඩලා හිතන්න පටන් අරන් වගේ දැනෙනව. පොත් රාක්කෙ දූවිලි වැදි වැදී තිබුණ පොත් සේරම අද බිමට අරන් අස් කළා.

කාලයක් තිස්සෙ ඇහැ ගැ‍ටුනෙ නැති මේ පොත මතක් වුණේ ඒ වෙලාවෙ.

ගොඩක් දෙනෙක් කියවල ඇති.

රුසියානු සාහිත්‍යයේ එන ලස්සන පොතක්.Victor Dragunsky නම් ලේඛකයා විසින් රචනා කරන ලද මේ නව කතාව  (The Adventures of Denis) ළමා ලෝකයේ සිතුම් පැතුම්, හැසිරීම් රටාවන් පැහැදිලිව මවා පෙන්වනව.

 


කත්‍යානා අමරසිංහගේ පරිවතන හැකියාව මේ පොතට සර්ව සාධාරනත්වයක් ඉ‍ටු කරලා තිබෙනවා.

පොත ආරම්භ වෙන්නෙ ඩෙනිස් කැමති සහ අකමැති දේ පිළිබඳව හැඳින්වීමෙන්.

"තාත්තගෙ දණහිස උඩ දිගා වෙලා , රෙදි වැලක එල්ලෙන ඇඳුමක් වගේ නැමිලා, අත් දෙකයි කකුල් දෙකයි වන වනා ඉන්න මං හරි කැමතියි.චෙස් සෙල්ලං කරන්නත් මං කැමතියි. හැබැයි ඒ මං දිනනවනං විතරයි. පැරදෙන්න සෙල්ලං කරන්න මං කැමතිම නෑ.
පෙට්ටියක් ඇතුලෙ දාපු කුරුමිණියෙක් පහුරු ගාන සද්දෙ අහන්න මං කොච්චර කැමතිද? ඉරිදා දවස් වලට තාත්තා එක්ක ඇඳේ පෙරලිලා අපේ බල්ලා ගැන කතා කරන්නත් මං කැමතියි. මීට වඩා ලොකු ගෙදරකට ගියාම අපි බල්ලෙක් අරගන්න යන්නෙ....."

ඔන්න ඔය විඩියට ආරම්භ වෙන ඩෙනිස්ගේ දස්කම් වල ඊලඟ පරිච්ඡේදය ඩෙනිස් අකමැති දේවල් ගැන.

"මේ ලෝකෙ එපා කරපුම දෙයක් තියෙනව නම් ඒ තමයි දත් දොස්තර ලගට යන එක. දොස්තරගෙ පු‍ටුව දැක්ක ගමන් මට හිතෙනව ලෝකෙ අනිත් කොනට චුත වෙන්න. 
ඒ විතරක්යැ ! යාලුවො එක්ක ගොඩක් විනෝද වෙන්න පුළුවන්කොට, පු‍ටුවක් උඩට වෙලා පාඩම් කියවන එක තරම් එපා කරපු දෙයක් තියෙනවද?
අම්මයි තාත්තයි චිත්‍රපටි බලන්න යනවටත් මම කැමති නෑ.
බිත්තර බාගෙට තම්බලා පාන් කන්න වෙන එකත් එපා කරපු දෙයක්.
උපන්දින උත්සව වලදී " ගිනි ගිනි බෝලේ සෙල්ලම කරන්නත් මම කැමති නෑ, මොකද මම බබෙක්යැ...."

මේ නව කතාව පුරාවටම කුඩා දරුවකුගේ සිතුම් පැතුම් පිළිබඳව මනා විවරණයක් ලබා දෙනව. සෑම කුඩා දරුවෙකුම, ළමා කාලයක් තිබූ සෑම වැඩිහිටියෙකුම ඇළුම් කරන ලක්ෂණ මෙහි ගැබ් වෙනවා.

"දවසක් දා මම ඉඳගෙන කල්පනා කර කර හිටිය. එක පාරටම මට පුදුම හිතෙන දෙයක් කල්පනාවට ආව. මේ ලෝකේ තියෙන දේවල් සේරම අනිත් පැත්තට වෙන්න පටන් ගත්තොත් කොහොමට තියේවිද? උදාහරණයක් විදියට මුලු ලෝකෙම ළමයි පාලනය කරන්න පටන් ගත්තොත්!
එහෙම වුනොත් මට හිතාගන්න පුළුවන් අම්මයි තාත්තයි මං කියන දේවල් කරන්න කොච්චර අකමැති වෙනවද කියලා. 
ඔන්න හිතමු අපි රෑ කෑම කනව කියල.
මං අම්මට මෙහෙම කියයි.
"ඇයි ඔය කෑම ඉතුරු කරන්නෙ? බලන්න ඔයා දිහා. හරියට ඇටසැකිල්ලක් වගේ. දැන්මම කන්න පටන් ගන්න....! 
එතකොට අම්මා පිඟාන දිහා හරිම එපා වෙන තාලෙකට බලලා කන්න පටන් ගනියි. ඒත් මං තව ටිකක් අවවාද කරනව.
"ඉක්මන් කරන්න! අත ගගා ඉන්න එපා! හරියට හපලා කෑම ටික කන්න ඉගෙන ගන්න. අනික වාඩිවෙලා ඔහොම කකුල් පද්දන්න එපා...."

එතකොට තාත්තා වැඩ ඇරිලා ගෙදර එනවා. එයා කබාය ගලවන්නත් කලින්ම මට බෙරිහන් දෙන්න පුලුවන්.

"හරි වෙලාවක නේ ආවෙ! හැම තිස්සෙම කෑමට පරක්කු වෙනවා! දැන්ම ගිහින් අත් හෝදාගන්න! ඔහොමද අත් හෝදන්නේ. ඔයා නිකම් අත් වල තියෙන ජරාව හැම තැනම ගානවා විතරයි. ඔහොම අත පිහ දැම්මම තුවායත් ජරා වෙනවා. කෝ බලන්න ඔයාගෙ නියපොතු. මේවා නියපොතුද? හරියට බළල් නිය වගේ......"

ටොම් සෝයර් , හකල්බරි ‍ෆින් ආදී ලෝක ප්‍රකට ළමා නවකතා සහ අපේ මඩොල් දූව වැනි ළමා නවකතා ආදී සියල්ලටම පොදු වූ ළමා ලෝකයේ අහිංසකත්වයත්, නිකලැල් බවත් මෙහි සෑම තැනකම දකින්නට ලැබෙනව.

ළමා ලෝකයේ සුන්දරත්වය පිළිබඳව මෙන්ම ,වැඩිහිටියන් විසින් දරුවන් තේරුම් නොගැනීම, මවුපියන් නිවසේ නැති අවස්ථා වල දරුවන්ගේ සිතට දැනෙන පාළුව වැනි ගැටලු පිළිබඳවත් මෙහි කතා කරනවා. 

“කෝ ඔයාගේ අලුත් ට‍්‍රක් එක.”

“මං ඒක වික්කා.”

“වික්කා! මොකටද?”

“මේ කණාමැදිරියා ගන්න! දැක්කද මේ ඉන්නෙ ඌ ගිනිපෙට්ටියෙ. හොඳට බලා ගන්න ලයිට් එක නිවන්න.”

අම්මා ලයිට් එක නිවුවා. කාමරේ හොඳට ම කරුවල වුණා. අපි දෙන්නම කණාමැදිරියගෙ කොළ එළිය දිහා බලාගෙන හිටියා. ඊට පස්සෙ අම්මා කාමරේ ලයිට් එක දැම්මා.

“ඒක හරියට මැජික් එකක් වගේ. ඒත් ඇයි ඔයා ඔය පුංචි කණාමැදිරියෙක් ගන්න ඔයාගෙ අලුත් ම ට‍්‍රක් එක විකුණුවේ.”

“මං ඔයා එනකල් බලා හිටියා. හුඟාක් වෙලා බලාගෙන හිටියා. මට හොඳටම දුක හිතිලයි තිබුණෙ. ඉතින් ට‍්‍රක් එකට වඩා කණාමැදිරියා හොඳයි කියලා හිතුණා.

“ඒ ඇයි?”

“ඇයි අම්මෙ තේරෙන්නෙ නැද්ද? ඌ දිලිසෙනවා. අනික ඌට පණ තියෙනවා......

ඔබ තවම ඩෙනිස්ගේ දස්කම් කියවලා නැත්නම් කියවලා බලන්න. ඊට පස්සෙ අපි කතා කරමු