මේ දුක් බර වැඩියි ඉතින්

හද වෙණ රැඟූ සත්සර තානම මැද්දෙන්
නුඹෙ සිනහව දිලුණි බිඟු ඇහැරිණි නින්දෙන්
සීතල දුරුත්තෙහි වැටි පිණි කැට අස්සෙන්
නුඹෙ නෙත් අත නෑර අල්වා ගමි රහසෙන්


හද විල සෙනෙහෙ දිය රැළි කැලඹෙන සරයෙන්
සිත වට රඟන නුඹෙ ඔය හසරැලි සද්දෙන්
අරලිය මලක පියවිලි බඳු මුදු සුවඳෙන්
තුන් සිත ඇහරිලා මුලු මැදියම නින්දෙන්


ගිනි ගත් හදට සිහිළඹ සුව ගෙනෙන ලෙසින්
දිවි ගංගාව මා හා පැද යන්න නිතින්
මගෙ සෙනෙහසට සැමදා ආදරෙන් බැතින්
හද වෙත එන්න, මේ දුක් මට බරයි ඉතින්